ایشان در تاریخ 5 بهمن ماه سال1300در تهران دیده به زندگی گشودند.9 ساله بود که به گازبدره و بلندیهای پس قلعه(در شمال تهران)پا گذاشت و آبشارهای دامان توچال را از دور به تماشا ایستاد.در11سالگی با کوهنوردی و اخم طبیعت نخستین تماس را پیدا کرد.

13سالبعدبه نخستین قلّه4000متری پانهاد 6 سال پس از آن به همه کوههای بلند و مشهور ایران(برخی از آنها را برای چندین بار)صعودکرد.

او کوهها و تیغه های متعددی را برای نخستین بار در نوردید.حتی برخی را در تنهائی شب و برخی را در خلوت یخبندان زمستان و نیز گروههای چندی را بر فراز کوهستانهای وطن رهبری داشت.در 

سال1330در یک حادثه رانندگی در راه دماوند پای خود را از دست داد و از تلاش بیشتر در راه فتح قله ها باز ماند.او عنوان بهترین کوهنورد ایران را پیش از این حادثه دارا شده بود.در همان سال 

بود که با نخستین صعود ایرانی جبهه شمالی علم کوه و دیواره شمالی شاخک آن (همراه دوستش محمدعلی تفرشی)سنگنوردی با وسیله های مصنوعی (کوهنوردی نوین)را در کوههای بلند ایران پایه گذاشت.

وی افزون بر اینکه طی50 و اندی سال فعالیتهای مطبوعاتی که حدود 30 سالش را با تدوین و اداره و انتشار مجله های ورزشی،پرورشی و کوهنوردی در خدمت ورزش و جوانان میهن بود،بیش از هر کس دیگر نیز درباره کوه و کوهنوردی قلم زده است.

روشهای کوهنوردی نوین را نیز او برای نخستین بار در ایران منتشر کرد و نیز هم او بود که بعنوان نخستین ایرانی کوههای آلپ اروپا را در 5 کشور از نزدیک مورد بررسی قرار داد و تا آنجا

که برایش امکان داشت از یخچالها و کوههای معروف آن سامان بالا رفت.

در چندین دوره ی فدراسیون کوهنوردی سمتهای عضویت هیئت مدیره ،مشاورعالی و نیابت ریاست را داشت و انجمن پیشگامان کوهنوردی را نیز با همکاری فدراسیون بنیاد گذاشت و

دبیری آن را پذیرفت.اگر چه از دو بار پیشنهاد قبول مسئولیت فدراسیون در پیش و پس از انقلاب شانه خالی کرد اما هیچگاه از کوهنوردان و کوهنوردی جدا نماند.او تا اواخر عمرش از تکاپو و عشق نسبت به این دو فاصله نگرفت.از وی کتابهایی در این زمینه منتشر شده است.

این استاد بزرگوار در تاریخ 15 بهمن 1389 در اثر ایست قلبی در سن 89 سالگی در کشور آلمان درگذشت.

روحش شاد و یادش گرامی باد

از کتاب الفبای کوهنوردی  نوشته همین استاد گرانقدر